Alaskan malamute

WZORZEC ALASKAN MALAMUTE WG FCI
FCI 243 Kraj pochodzenia : USA Użytkowanie: pies zaprzęgowy Klasyfikacja FCI: grupa V - psy nordyckie i psy ras pierwotnych Sekcja I - psy zaprzęgowe; bez prób pracy

CHARAKTERYSTYKA

Alaskan Malamute (AM) jest największym i najsilniejszym z wszystkich psów zaprzęgowych, potężnym i mocno zbydowanym. Ma głęboką i szeroką klatkę piersiową oraz dobrze umięśniony tułw. Sprawia wrażenie dumnego i taki właśnie jest - głowę trzyma wzniesioną, a jego migdałowego kształtu, ciemne, skośnie osadzone oczy zdradzają stałą czujność i wielką inteligencję. Głowa malamuta jest szeroka, uszy niewielkie, stojące, trójkątne, szeroko osadzone. Szata malamuta jest obfita, gęsta i dwuwarstwowa: składa się z wełnistego, miękkiego podszerstka i sztywnego nieco dłuższego włosa okrywowego. To dwuwarstwowe futro jest doskonałym izolatorem - zimą chroni przed mrozem, a latem przed przegrzaniem. Umaszczenie malamutów jest bardzo różne: od białego (jedyny dopuszczalny jednolity kolor), poprzez srebrny aż do ciemnoszarego, rudo-biały oraz czarno-biały. Ogon obficie owłosiony noszony jest nad grzbietem i ma wygląd puszystej falującej kity-pióropusza. Pomimo masywnej budowy ciała w ruchu malamut powinien być sprężysty i zwinny. Patrząc na niego powinniśmy mieć świadomość ogromnej siły i wytrzymałości tego psa.

PROPORCJE CIAŁA

Głębokość klatki piersiowej, której najniższy punkt znajduje się za przednimi łapami, na wysokości łokci, wynosi prawie tyle, co połowa wysokości psa w kłębie. Długość tułowia jest większa niż wysokość psa w kłębie.

TEMPERAMENT

Alaskan Malamute nie jest psem jednego właściciela i jednakowym uczuciem darzy wszystkie osoby, w towarzystwie których mieszka. Jest psem przyjacielskim, bardzo towarzyskim, wesołym i skorym do zabawy. Jest wspaniałym towarzyszem dla dzieci i cierpliwie znosi ich "pieszczoty". Ma ogromne zdolności przystosowawcze i równie dobrze czuje się na podwórku, co w domowych pieleszach. Nade wszystko uwielbia ruch w postaci nie tyle szybkiego i intensywnego biegu, co lekkiego truchtu z obciążeniem.

GŁOWA

Szeroka, głęboka i proporcjonalna do wielkości psa. Szlachetna w wyrazie.

CZASZKA

Szeroka i umiarkowanie zaokrąglona pomiędzy uszami, zwęża się i spłaszcza na szczycie. Pomiędzy oczami znajduje się lekka bruzda. Górne linie czaszki i kufy lekko załamują się w dół do linii prostej, gdzie się łączą. Stop jest niezbyt stromy, ale dobrze zaznaczony.

NOS

W kolorze szaty, tzn przy umaszczeniu wilczastym i czarno-białym nos, wargi i obwódki oczu są czarne, przy umaszczeniu brązowym - brązowe, przy umaszczeniu białym jasnobrązowe do cielistego. We wszystkich umaszczeniach dopuszczalny jest tzw. "nos śnieżny".

KUFA

Duża i masywna w proporcji do wielkości czaszki, lekko zwęża się i spłyca od miejsca, gdzie łączy się z czaszką do nosa. Wargi są ściśle przylegające, policzki umiarkowanie płaskie.

UZĘBIENIE

Szczęki mocne, szerokie, z dużymi zębami. Zarys szczęk nożycowy, zarówno przodozgryz jak i tyłozgryz są wadą dyskwalifikującą.

OCZY

Skośnie osadzone, brązowe, migdałowego kształtu, średniej wielkości. Oczy koloru niebieskiego są wadą dyskwalifikującą.

USZY

Średniej wielkości, małe w proporcji do głowy. Są trójkątne, stojące, szerokie u nasady, mięsiste, gęsto owłosione, lekko zaokrąglone na końcach. Powinny być osadzone szeroko na tylnej części czaszki.

SZYJA

Umiarkowanie długa, szeroka, mocna z wyraźną futrzaną kryzą.

TUŁÓW

Zwarty, nie za krótki, ale też nie przesadnie długi, bez oznak nadwagi, dobrze umięśniony.

GRZBIET

Linia grzbietu powinna być prosta, lekko opadająca od kłębu w kierunku bioder. Lędźwie niezbyt długie, silne i dobrze umięśnione.

KLATKA PIERSIOWA

Szeroka, głęboka, pojemna, dobrze rozwinięta i umięśniona. Proporcjonalnie jej głębokość powinna stanowić mniej więcej połowę wysokości psa w kłębie.

OGON

Osadzony na umiarkowanej wysokości, jest przedłużeniem linii kręgosłupa. Powinien być dość obficie owłosiony i puszysty. Gdy pies jest w ruchu ogon powiewa na kształt falującego pióropusza. W spoczynku ogon może leżeć na grzbiecie lub swobodnie zwisać. Nie może być ani załamany, ani zbyt ciasno zawinięty, ani zbyt krótko owłosiony.

KOŃCZYNY PRZEDNIE

mają grubą kość i są dobrze umięśnione , oglądane z przodu są mocne i proste. Łopatki umiarkowanie ukośne. Śródręcza krótkie, mocne i lekko od siebie.

KOŃCZYNY TYLNE

oglądane od tyłu w statyce i w ruchu są ściśle w jednej linii za przednimi kończynami. Nie powinny być ani zbyt wąsko ustawione ani zbyt szeroko rozstawione. U szczeniąt możliwe wilcze pazury należy usunąć zaraz po urodzeniu. Uda mocne i dobrze umięśnione, stawy skokowe umiarkowanie kątowane.

ŁAPA

Mocna, szeroka, typu "rakieta śnieżna". Wyposażona w grube, twarde poduszki, sprawia wrażenie wytrzymałej i zwartej. Pazury są grube i mocne. Cała łapa jest obficie owłosiona. Owłosienie występuje również pomiędzy poduszkami.

RUCH

Ruch malamuta powinien być zwinny, sprężysty i nie sprawiający wrażenia wysiłku. Kończyny oglądane od przodu i od tyłu poruszają się ściśle w jednej linii, ani zbyt wąsko ani zbyt szeroko. W szybkim kłusie łapy zbliżają się ku osi ciała.

SZATA

Gęsta, obfita, średniej długości, podwójnej warstwy, izolująca od mrozu i od przegrzania.

PODSZERSTEK

Natłuszczony, izolujący od wilgoci, miękki i wełnisty, bardzo gęsty. Długość od 2,5 do 5,1 cm.

WŁOS OKRYWOWY

Sztywny, gruby, dłuższy od podszerstka. Wydłuża się zwłaszcza na szyi, karku, wzdłuż grzbietu, nad zadem, na portkach i na pióropuszu ogona.

UMASZCZENIE:

CZARNO-BIAŁE - włos okrywowy czarny, podszerstek czarny lub szary.

FOCZE - włos okrywowy czarny lub prawie czarny, podszerstek biały lub kremowy. Z daleka pies wygląda na czarnego, jednak z bliska przebija się jasny podszerstek.

SOBOLOWE - włos okrywowy czarny lub szary, podszerstek rudawy.

WILCZASTE - włos okrywowy szary (końcówki włosa mogą być czarne), podszerstek, jasnoszary, kremowy lub biały. Pies sprawia wrażenie jednolocie szarego.

SREBRNE - włos okrywowy jasnoszary, podszerstek biały.

BIAŁE - włos okrywowy oraz podszerstek białe. Nos, wargi oraz obwódki oczu od jasnobrązowego po cielisty. Oczy od miodowych po żółte.

RUDE - włos okrywowy rudy w możliwych różnych odcieniach, podszerstek od ciemnorudego do białego. Nos, wargi, obwódki oczu brązowe - w odcieniu szaty. Oczy jasnobrązowe do żółtych.

UWAGA!
We wszystkich wymienionych umaszczeniach (z wyjątkiem białego) biel zawsze dominuje na spodzie tułowia, częściowo na kończynach, przedpiersiu, portkach i spodzie ogona. Malamut może mieć charakterystyczną "maskę" na głowie, może mieć także "okulary" oraz znaczenia w kolorze szaty o róznym nasileniu.

WIELKOŚĆ I WAGA

Idealna wielkość i waga:

PIES - 63,5 cm w kłębie, waga 38 kg. SUKA - 58,5 cm w kłębie, waga 34 kg.

Powyższe wymiary nie powinny mieć kluczowego znaczenia, jeśli są zachowane inne cechy użytkowości, jednakże gdy sędzia ma do wyboru dwa psy podobnej klasy preferowany powinien być ten o wzroście zbliżonym do idealnego.

UWAGA!

Psy powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra w pełni opuszczone do moszny.

Szczeniak

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Suczka

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Samiec

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

MALAMUT & HUSKY
Alaskan malamute

jest potężnym i solidnie zbudowanym psem, o głębokiej klatce piersiowej i mocnym, dobrze umięśnionym tułowiu. Nie jest to pies stworzony do bicia rekordów prędkości. Jego atutem jest siła i ogromna wytrzymałość. Niedopuszczalne jest tez występowanie błękitnych oczu.

Syberian husky

jest szybkim i lekkim psem pracującym, o zwartym tułowiu. Jest psem pociągowym stworzonym do ciągnięcia lżejszych ładunków na umiarkowane odległości. Tu mogą występować błękitne oczy.

Pożądana wielkość pociągowa to:
psy - 63,5 cm w kłębie, waga 38 kg
suki - 58,5 cm w kłębie waga 34 kg
psy - 53,34 - 59,69 cm w kłębie, waga 20,4 - 27,2 kg
suki - 50,80 - 55,88 cm w kłębie, waga 15,9 - 22,7 kg

Rasa stworzona do transportu ciężkich ładunków, na duże odległości, dlatego zwany jest "lokomotywą północy"
Rasa stworzona do transportu lekkich ładunków, do tej pory najszybsza z uznanych ras pociągowych

Malamuty to bardzo przyjacielskie psy, nawet w stosunku do obcych, lubiące zabawę, w domu raczej spokojne i majestatyczne.
Husky to psy bardzo żywe, łagodne o miłym usposobieniu, ale czujne wobec obcych.

stopy Malamuta są szerokie i zwarte tzw "rakiety śnieżne", owłosione między palcami
stopy Husky są owalne lecz nie wydłużone, zwarte, owłosione między palcami

Charakter

Wzorzec rasy mówi o wyjątkowo przyjacielskim nastawieniu malamuta do człowieka. W przeszłości służyły one bowiem nie tylko do polowań i transportowania ładunków, ale również do opieki nad dziećmi. Psy agresywne konsekwentnie eliminowano z hodowli najczęściej je uśmiercając. Stąd u dzisiejszych malamutów agresja w stosunku do ludzi jest cechą raczej niespotykaną. W stosunku do dzieci malamuty są wyjątkowo przyjacielskie, uległe i niezwykle cierpliwe. Ze spokojem znoszą ich "pieszczoty" i tu naszym zadaniem jest dopilnować aby dziecko kierujące się ciekawością nie zrobiło niechcący psu krzywdy wkładając mu np palec do oka. Właśnie ta ogromna cierpliwość i miłość malamuta do dzieci sprawiła, że psy te zaczęły być wykorzystywane w dogoterapii czyli leczeniu i rehabilitacji niepełnosprawnych poprzez kontakt z psem. W Polsce dogoterapia funkcjonuje od kilku lat i jest coraz popularniejszą formą rehabilitacji. Łagodne usposobienie malamuta sprawia, że nie nadaje się on na stróża posesji. Posiada jednak doskonałe wyczucie sytuacji i potrafi odróżnić z jakimi intencjami zjawił się u nas gość. Jeśli my przywitamy go serdecznie - pies również. Jeśli intencje gościa nie są przyjazne, silnie związany z nami uczuciowo malamut bedzie reagował niespokojnie. Nigdy nie oczekujmy jednak, że będzie nas bronił zębami i nawet szkolenie w tym kierunku nie przyniesie żadnego skutku. Jakkolwiek malamut jest psem niezwykle przyjecielskim w stosunku do ludzi, tak trochę inaczej rzecz się ma jeśli chodzi o jego kontakty z innymi zwierzętami. Tu uwidaczniają się pewne cechy dominacyjne w stosunku do innych psów. Zwykle to on musi być "szefem", jednak nie sprowokowany w żaden sposób przez innego psa, który okaże mu uległość - nie powinien zaatakować. Skłonność do polowań może sprawić, że malamut rzuci się w pogoń za sarną czy zającem. Takie polowanie zwykle jednak kończy się niepowodzeniem i pies po chwili wróci do nas zdyszany, ale zadowolony z przygody. Malamuty znane są również z zamiłowania do czynienia spustoszeń w przydomowych kurnikach. Kury stanowią dość łatwą zdobycz toteż często kończą życie w zębach psa, który gdy już raz znajdzie drogę do kurnika, to możemy być pewni, że będzie tam częstym gościem. Dużą atrakcją są też krowy, konie i kozy. Dobrze jest więc odpowiednio zabezpieczyć teren po którym biega pies tak, aby nie miał on możliwości wydostania się poza ogrodzenie. Nie postrzegajmy jednak malamutów jako morderców kur i pogromcy słabszych. Pamiętajmy, że nasz pies będzie zachowywał się tak jak go tego nauczymy i będzie robił to na co mu pozwolimy. Znamy malamuta, który wychowany od urodzenia w gospodarstwie nosił w pysku małe kurczęta i nie robił im żadnej krzywdy. Niektórzy hodowcy malamutów hodują również wspomniane wyżej zwierzęta gospodarskie i przyzwyczajone do nich psy nauczły się traktować je obojętnie. Podsumowując można by powiedzieć, że malamut byłby skłonny zaakceptować każde inne zwierzę jeśli tylko odpowiednio wcześnie zaczniemy go z nim zapoznawać i z im większą ilością nowych sytuacji zaznajomimy naszego psa tym bardziej cywilizowanie będzie się on zachowywał. Choć bywa i tak, że pewnych głęboko zakorzenionych skłonności nie uda się nam całkowicie wyeliminować, to jednak bardzo wiele zależy właśnie od nas - ludzi.

Wychowanie

Niektórzy mówą - głupie, bo nie wykonują wydawanych poleceń. Przyczyna tego nieposłuszeństwa leży jednak zupełnie gdzie indziej. Aż czasem chciałoby się usłyszeć jego myśli, kiedy po raz dziesiąty z rzędu każą mu siadać i podawać łapę. "Po co? Robiłem to już tyle razy. Wystarczy! To strasznie nudne! Czy mogę już sobie iść?" - czasem można to zobaczyć w jego oczach. Monotonia i powtarzanie "w kółko" tego samego - to nie dla niego. Malamut nie jest ślepym wykonawcą naszych poleceń. Nie jest naszym sługą lecz partnerem. Choć wiele z nich kończy z bardzo dobrym wynikiem kurs PT (Pies Towarzyszący) to jdnak nie da się ich "zatrzymać w locie" jak np owczarka niemieckiego. Jeśli chcemy go czegoś nauczyć nastawmy się raczej na dłuższy okres czasu, a lekcje niech trwają maksymalnie 10-15 minut, niech będą urozmaicone i ciekawe, a każde prawidłowe zachowanie nagradzane czymś pysznym. Bądźmy wobec niego konsekwentni. Wcześniej ustalmy z innymi domownikami co psu wolno robić a czego nie. Malamuty są niezwykle pojętne, błyskotliwe i wbrew pozorom uczą się bardzo chętnie, gdyż nade wszystko cenią sobie pracę i kontakt z człowiekiem. Kluczem do sukcesu w wychowaniu malamuta jest wypracowanie indywidualnej więzi między człowiekiem i psem. Jeśli nam się uda, to osiągnęliśmy już połowę sukcesu. Taka więź nie powstaje od razu. Trzeba na nią pracować czasem dość długo. Przebywajmy często ze swoim psem, rozmawiajmy z nim, starajmy się nauczyć i poznać siebie nawzajem, a owa więź wytworzy się sama. Nawet nie zauważymy kiedy.

Post został pochwalony 0 razy